در پاسخ مى گوييم: مبنا و اساس اين اشكال اين است كه الف و لام در دو كلمه (الجن )و (الانس ) الف و لام استغراق باشد، و معناى آيه اين باشد كه (ما تمامى افراد جن وتـمـامـى افـراد انـس را تـنـهـا بـه غـرض عبادت آفريديم ) آن وقت تخلف اين غرض دربـعـضـى افـراد مـنـافـى بـا ايـن غـرض مـى شـود، واشـكـال مـى شـود كـه تـخـلف مـراد از اراده خـداى تـعـالىمحال است.
بيّنات جمع بيّنه، مانند طيّبات و طيبه، به معناى دلالت روشن عقلى يا حسّى است (1236) كه از مصاديق بارز آن معزه است و وقوع الف و لام استغراق بر سر آن، نشان كثرت ادلّه اى است كه حضرت موسى عليه السلام آن را بر بنى اسرائيل عرضه كرد.
از بيانى كه گذشت فساد گفتار بعضى از مفسرين روشن مى شود كه گفته اند: لام در(المضطر) لام جنس است، نه لام استغراق، براى اينكه چه بسيار دعاها كه مى بينيماجابت نمى شود. پس، مراد از اين آيه اين است كه اجابت دعاى مضطر هر جا كه اجابت شوداز ما است، نه اينكه هر دعايى كه شود ما اجابت مى كنيم.
بيّنات جمع بيّنه، مانند طيّبات و طيبه، به معناى دلالت روشن عقلى يا حسّى است (1236) كه از مصاديق بارز آن معزه است و وقوع الف و لام استغراق بر سر آن، نشان كثرت ادلّه اى است كه حضرت موسى عليه السلام آن را بر بنى اسرائيل عرضه كرد.