عمرو بن عبدالله

برير بن خضير به ميدان آمد و او مردى زاهد وعابد بود و او را سيد قرا مى ناميدند و ازاشراف اهل كوفه از همدانيين بود و اوست خالوى ابو اسحاق عمرو بن عبدالله سبيعىكوفى تابعى كه در حق او گفته اند چهل سال نماز صبح را به وضوى نماز عشا گذاردو در هر شب يك ختم قرآن مى نمود، و در زمان او اعبدى از او نبود، و اوثق در حديث از او نزدخاصه و عامه نبود، و او از ثقات على بن الحسين عليه السلام بود و بالجمله جناببرير چون به ميدان تاخت از آن سوى يزيد بنمعقل به نزد او شتافت و با هم اتفاق كردند كه مباهله كنند و از خدا بخواهند كه هر كه برباطل است بر دست آن ديگر كشته شود، اين بگفتند و بر هم تاختند. يزيد ضربتى بربرير زد او را آسيبى نرساند، لكن برير او را ضربتى زدكه خود او را دو نيمه كرد وسر او را شكافت تا به دماغ رسيد، يزيد پليد بر زمين افتادمثل آنكه از جاى بلندى بر زمين افتد.

2 - عمرو بن عبدالله، او نيز در ميدان جنگ در اثر جراحات افتاده بود كه او راانتقال دادند و بعد از يك سال از دنيا رفت