شدائد

به جهت خلاصى از شدائد خواندن (يا رئوف يا رحيم ) از جمله مجربات است.

فرمود: كسى در روز قيامت از شدائد و اءحوال آن در اءمان نمى باشد، مگر آن كه در دنيا ازخداوند متعال ترس داشته باشد - و اهل گناه و معصيت نگردد -.

در آيات قبل ضمن بيان توحيد فطرى در حقيقت يكنوع تشويق و اظهار محبت به بندگانشده بود كه چگونه خداوند بهنگام شدائد و مشكلات آنها را در پناه خود مى پذيرد، و بهخواسته هاى آنها ترتيب اثر ميدهد.

اما متاسفانه براى بسيارى از اين افراد اين حالات پر ارزش همانند برقى زودگذر وتقريبا به شكل اضطرارى در برابر شدائد و مشكلات پيدا مى شود اما چون با آگاهىآميخته نيست پس از برطرف شدن شدائد به خاموشى مى گرايد.

توجه به يك نكته اين منافات ظاهرى را برطرف ميسازد و آن اينكه بيداريهاى موقت وزودگذر به هنگام بروز شدائد بيدارى محسوب نميگردند، زيرا به زودى به حالتنخستين باز مى گردد.

در دين نيرومند، نرم خو و دورانديش، با ايمانى مملو از يقين، حريص در كسب دانش، وداراى علم تواءم با حلم، ميانه رو در حال غنا، درعبادت خاشع، در عين تهيدستى آراسته،در شدائد بردبار، طالب حلال، در راه هدايت با نشاط، از طمع دور،اعمال نيك را انجام مى دهد اما باز هم ترسان است،