سگست

دارد طمع آنکه بگیری دستش ورنه چه سگست او که بگیرد پایت؟

یک سگست و در هزاران می‌رود هر که در وی رفت او او می‌شود

عوان سگست چو در نیتش ستم باشد که آتش است و گر شعله‌ای ندارد اثیر

دین حسین تست آز و آرزو خوک و سگست تشنه این را می کشی و آن هر دو را می‌پروری

حرص و شهوت مار و مورست و سگست رهروان را کی درین معنی شک است

مباش زنده مردار اگر کسی از حرص که آن سگست که هم زنده است و هم مردار