سوار پا

چو بخت نیست کسی را، چه کار آید عقل سوار پا چو ندارد رکاب زین عیب است

بازش آرای هم‌نشین و فتنه بنشان کان سوار پای اگر در زین درآرد فتنه بالا می‌رود

چو بر رکاب نهاد آن سوار پای غریمت ز شهر بند سکون محتشم دو اسبه بدر شد