سمتگر

لغت نامه دهخدا

سمتگر. [ س َ گ َ ] ( ص مرکب ) جانب دار. طرفدار. رفیق. ( ناظم الاطباء ).

جمله سازی با سمتگر

با دلبری سمتگر و سرکش فتاده ام کو را خبر ز حال من مستمند نیست