دیگ بر

دیگ بر. [ب َ ] ( اِ مرکب ) رجوع به دیگ بابرگی شود. گویا سفره ٔچرمین باشد که در سفر دیگ را با طعام در آن استوار کنند. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). دیگ و دیگ بر، از اتباع است. || دیگچه. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).

💡 عجب نه ماهی در دجله گر شود پخته که همچو دیگ بر آتش شد از هوا جوشان

💡 فکندگی تو چون سفره از پی نانست چو دیگ بر سر آتش ز بهر سکبایی

💡 دل از وداع رفیقان چو دیگ بر آتش تن از غریو عزیزان چو مرغ در مضراب

💡 نه هاونم که بنالم به کوفتی از یار چو دیگ بر سر آتش نشان که بنشینم

💡 من که چون دیگ بر آتش ز تبش خشک لبم گوش آنم کم از آن چرب زبان ترسانی