دهن گشاد

لغت نامه دهخدا

دهن گشاد. [ دَهََ گ ُ ] ( ص مرکب ) که دهانی باز و گشاده دارد؛ کوزه و شیشه دهن گشاد. مقابل دهن تنگ. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

که دهانی باز و گشاده دارد.

جمله سازی با دهن گشاد

به هرکجا که ز سوز درون خویش خیالی دهن گشاد چو شمعش ز دل فُراغ برآمد