لغت نامه دهخدا
دمیه. [ دُم ْ ی ِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان پشتکوه باشت و بابوئی بخش گچساران شهرستان بهبهان با 400 تن سکنه. آب آن از چشمه است. ساکنان از طایفه باشت بابوئی هستند. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4 ).
دمیه
دمیه. [ دُم ْ ی ِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان پشتکوه باشت و بابوئی بخش گچساران شهرستان بهبهان با 400 تن سکنه. آب آن از چشمه است. ساکنان از طایفه باشت بابوئی هستند. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4 ).
فرهنگ فارسی
دمیه. پیکر منقوش از سنگ مرمر و عاج و مانند آن یا پیکر منقوش که در آن سرخی هم باشد یا عام است.
دانشنامه اسلامی
دَمیّه حائضی که خونش از ده روز تجاوز میکند.
جمله سازی با دمیه
مشاهدات زمین‌شناختی دمیه او را متقاعد کرد که زمین نمی‌توانسته است در یک آن پدید آمده باشد، چرا که ویژگی‌های پوسته آن نشان از پدید آمدنی آرام توسط روندهای طبیعی دارد. او همچنین باور داشت که جانوران خشکی‌زی در نهایت از جانوران ساکن دریاها پدید آمده‌اند، و برای انسان خاستگاهی طبیعی قائل بود. دمیه حدس می‌زد که زمین در حدود دو میلیارد سال پیش شکل گرفته باشد.