دل رفته

باش چندان که دل رفته به جا باز آید گر به دلجویی این بی سر و پا می آیی

خدا را یافتم بیعقل و بیخویش حجاب پردهٔ دل رفته از پیش

صبر اندک و عشق آمده دل رفته زدست خصم آگه و او سرکش و من سودائی

به یاد وصل تو تنها نه من ز خود رفتم خیال رفته و دل رفته و سعیدا نیز

ای ز دل رفته که دی سوختی از ناز مرا دارم اندیشه که عاشق نکنی باز مرا

دل گمگشته خود جستم و دربانش گفت که دل رفته درین کوی کرا باز آمد؟