حویزاء. [ ح ُ وَ ] ( ع اِ ) ذخیره ای که از یاران دیگر پنهان دارند. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ).
جمله سازی با حویزاء
ابن بطوطه جهانگرد مراکشی در قرن هشتم هجری به هویزه سفر کرده است. ابن بطوطه در کتاب سفرنامه ابن بطوطه به زبان عربی است، این شهر را حویزاء نامیده و نوشته است: «حویزاء شهری کوچک است و سکنه آن از عجم است.»
