لغت نامه دهخدا توزیم. [ ت َ ] ( ع مص ) خوی کنانیدن نفس را بر یکبار خوردن به شبانروزی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به اقرب الموارد شود.