ته و بالا

لغت نامه دهخدا

ته و بالا. [ ت َ هَُ ] ( ترکیب عطفی، اِ مرکب ) به معنی زیروزبر باشد که تحت و فوق است. ( برهان ) ( از انجمن آرا )( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). || کنایه از اضطراب و بیقراری هم هست. || حصول مطلب دو پسر امرد باشد مریکدیگر را. ( برهان ) ( ناظم الاطباء ). کنایه از حصول مراد دو امرد از یکدیگر که به عربی معاوضه و مبادله گویند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

بمعنی زیر و زبر باشد که تحت و فوق است کنایه از اضطراب و بیقراری هم هست

جمله سازی با ته و بالا

💡 ته و بالا شده هر یک به کشتی چو اندر خشک و تر گردون و کشتی

💡 تا ته و بالا نگردد این نظام دانش و تهذیب و دین، سودای خام