ابوالقاسم خزعلی، از حافظان قرآن و نهج‌البلاغه، از علمای بزرگ و از یاران امام خمینی(ره) بود که در پیروزی انقلاب اسلامی مشارکت داشت و همواره پشتیبان ولایت فقیه باقی ماند. امام خمینی(ره) نیز وی را به عضویت فقهای شورای نگهبان منصوب نمود.
وی در سال ۱۳۰۴ شمسی، مصادف با ۱۳۴۴ قمری، در بروجرد دیده به جهان گشود. خانواده‌اش از نظر مالی در مضیقه بودند و پدرش به شغل ندافی و مادرش به تولید و فروش ترشی اشتغال داشتند. آرزوی اصلی مادرش آن بود که ابوالقاسم فردی باسواد شود. دوران کودکی او با بیماری سختی همراه بود که به گفته پزشکان، جانش را تهدید می‌کرد، اما مادرش با توسل به قرآن و ائمه‌اطهار(ع)، شفای فرزند را گرفت.
تحصیلات ابتدایی را در مکتب‌خانه‌ای در بروجرد گذراند و پس از نقل‌مکان خانواده به مشهد، در دبستان مشغول تحصیل شد و به دلیل سابقه تحصیلی در مکتب، از کلاس چهارم آغاز کرد و در تمام مقاطع شاگرد اول بود. پدرش، که مردی معتقد و پایبند به شعائر دینی بود، حتی در دوران خفقان رضاخان، مراسم عزاداری و زیارت عاشورا را ترک نمی‌کرد. مادرش نیز در دوران کشف حجاب، برای حفظ حجاب خود از خانه خارج نمی‌شد. ابوالقاسم در سن ۱۷ سالگی و پس از سقوط رضاشاه، در مغازه‌ای مشغول به کار شد و روزی یک ریال حقوق دریافت می‌کرد.