امامزاده حمزه از جمله شخصیت‌های والامقام و مورد احترام شیعیان است که به عنوان یکی از فرزندان امام موسی کاظم(ع) و برادر امام رضا(ع) شناخته می‌شود. آرامگاه ایشان در جوار مرقد شاه عبدالعظیم حسنی در شهر ری واقع شده و از مهم‌ترین زیارت‌گاه‌های ایران به شمار می‌رود. بر پایه گزارش‌های تاریخی، امامزاده حمزه به قصد دیدار برادرش، امام رضا(ع)، راهی خراسان شد؛ اما در میانه راه، در شهر ری درگذشت. عبدالعظیم حسنی نیز با اشاره به عظمت مقام این امامزاده، همواره بر زیارت مرقد وی تأکید داشته‌اند.
اگرچه در نقاط مختلف ایران چندین امامزاده به نام حمزه وجود دارد، اما مشهورترین و معتبرترین آنها، امامزاده حمزه در تهران است. در مورد محل دقیق دفن ایشان، گاه روایت‌های متفاوتی مانند دفن در قم، ترشیز (کاشمر) یا مناطق دیگر مطرح شده است؛ اما محدث نوری در کتاب تحیة الزائر برخی از این اقوال را فاقد اعتبار دانسته‌است. خاندان سید محمدباقر شفتی و پادشاهان صفوی نیز خود را از نوادگان این امامزاده می‌دانستند و به همین دلیل، همواره در آبادانی و تکریم آرامگاه وی کوشیدند؛ چنان‌که شاه طهماسب صفوی اقدام به احداث بقعه و گنبدی باشکوه برای مرقد ایشان نمود.
بر اساس منابع تاریخی، امامزاده حمزه همراه با برادرش، احمد بن موسی(شاه چراغ) و گروهی از سادات، به سوی خراسان حرکت کردند تا با امام رضا(ع) دیدار کنند. در میانه راه، در نزدیکی شیراز، با سپاه قتلغ خان، حاکم وقت شیراز، مواجه شدند و درگیری خونینی رخ داد. در این رویارویی، احمد بن موسی به شهادت رسید و امامزاده حمزه نیز مجروح شد. بنا بر یک روایت، ایشان پس از جراحت، به شهر ری گریخت و در آنجا یا به دست عوامل مأمون عباسی به شهادت رسید یا بر اثر شدت جراحات وارده درگذشت.