ابراهیم بن عباس

ابواسحاق، ابراهیم بن عباس صولی (۷۹۲–۸۵۷م) شاعر، کاتب و مقام‌دار عباسی ایرانی‌اصل بود. پدربزرگش محمد، از رجال دولت عباسی و داعیان آن بود. ابراهیم خود در بغداد بزرگ شد و نزد عباسیان جایگاهی والا داشت. او کاتب معتصم، واثق و متوکل بود. در دیوان‌های گوناگون دولتی خدمت گزارد. دیوان رسائل، دیوان شعر، کتاب الدولة، کتاب العطر و کتاب الطبیخ از آثار برجای مانده اوست.

سرانجام، به‌گزارش طَبَری پس از آنکه مأمون شرایط علی بن موسی را پذیرفت، او را در دوم رمضان ۲۰۱ ه‍. ق، به ولیعهدی خود منصوب کرد. ابراهیم بن عباس صولی این رویداد را در ۵ رمضان می‌داند.