لوور

کاخ قدیمی سلطنتی پاریس. بنای این کاخ در زمان فیلیپ اوگوست بسال ۱۲٠۴ م. شروع شد و در زمان پادشاهی شارل پنجم فرانسوای اول هانری دوم لوئی سیزدهم و چهاردهم ادامه یافت تا اینکه بنابر قانونی در دوره ناپلئون سوم بپایان رسید. لوور بعدها بموزه تبدیل گردید و امروزه یکی از بزرگترین موزه های دنیاست که گنجینه های پرارزشی از آثار تاریخی و هنری ملل عالم را در خود گنجانده است.
موزه معروفی به پاریس و آن از حیث احتوائ بر آثار ایران قدیم برتر از دیگر موزه هاست.

لووْر (Louvre)
موزه ای هنری، در پاریس، که قبلاً کاخ شاهان فرانسه بوده است. در ۱۷۹۳ به موزه ای هنری برای مجموعه های سلطنتی تبدیل شد. مجسمۀ ونوس دِ میلو و تابلویمونالیزا اثر لئوناردو داوینچی از معروف ترین آثار هنری این موزه اند. در حال حاضر لوور از هفت بخش تشکیل می شود: باستانی، شرقی، مصری، نقاشی، مجسمه سازی، هنرهای کاربردی، و طراحی. ورودی اصلی بحث انگیز لوور، سازۀ شیشه ایِ وسیعی به شکل هرم است، که آی ام پِی آن را طراحی کرد، و در ۱۹۸۹ گشایش یافت. از این ورودی تمام گالری های اصلی موزه قابل دسترس اند؛ این موضوع از موفقیت آمیزترین سازگاری های معماری مدرن به شمار می رود. لوور در محل یک شاتوی قرن ۱۳م احداث گردید. نخستین بخش سازۀ جدید، یعنی بال جنوب غربی، در ۱۵۴۱، و براساس طرح های پیِر لسکو ساخته شد؛ بخش اصلی میدان را لوئی چهاردهم بر مبنای طرح کلود پرو بنا کرد، اما تکمیل آن تا قرن ۱۹ به طول انجامید. پس از ساخت کاخ تویلری، لوور به معنای واقعی به مجموعه ای از نگارخانه های بزرگ با تابلوها، مجسمه ها، و آثار عتیقۀ مصر، یونان و روم بدل شد، که از طریق یک نگارخانۀ وسیعِ نقاشی به طول ۴۴۴ متر، مشرف به رود سن، به کاخ تویلری اتصال یافت. این دو کاخ، پلاس دو کاروزل را دربر می گیرند. بعدها ناپلئون سوم این دو کاخ را از جبهۀ شمالی به هم متصل کرد و آن ها را به یک کاخ وسیع مبدل ساخت. آتش سوزی ۱۸۷۱، که کمونارها مسبب آن بودند، کاخ تویلری را تخریب کرد، اما فقط قسمتی از لوور در آتش سوخت که دربرگیرندۀ کتابخانه بود. امروز لوور بزرگ ترین موزۀ ملی جهان است.