موج موج

لغت نامه دهخدا

موج موج. [ م َ م َ / م ُ م ُ ] ( ق مرکب ) موجها و کوهه های آب پیاپی. ( ناظم الاطباء ). خیزابه های پی درپی. خیزابها که یکی پس از دیگری پدید آید و حرکت کند. امواج بیشمار پیاپی و پرآشوب. آب با نره های بسیار. آب با ستونه های بسیار. آب با نوردهای بسیار. آب با شترک های بسیار. با اشترک های بسیار:
ابر بینی فوج فوج اندر هوا در تاختن
آب بینی موج موج اندر میان رودبار.منوچهری.از باد روی خوید چو آب است موج موج
وز نوس پشت ابر چو چرغ است رنگ رنگ.خسروانی.وگر بیند از دردر او موج موج
سراینده را سر برآرد به اوج.نظامی.نفیر نهنگان درآمد به اوج
ز هر گوشه می رفت خون موج موج.نظامی.و رجوع به موج شود.

فرهنگ فارسی

موجهای پیاپی.

جمله سازی با موج موج

قلزم روحست دل یا کشتی نوحست دل موج موج خون فراز جوشش و گرمای دل
چو موج موج درآمیخت چشم با دریا عجب عجب که همه بحر گشت یا دیده
بادمیبردی بعالم فوج فوج و موج موج کاروان در کاروان منزل بمنزل مشک چین
ابربینی فوج فوج اندر هوا در تاختن آب بینی موج موج اندر میان رودبار
باد بهار موج موج مرغ بهار فوج فوج صلصل و سار زوج زوج بر سر نارون نگر
به ‌وقعه فوجش موجی چه‌ موج موج بلاجو به ‌کینه خیلش سیلی چه سیل سیل بناکن
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال چای فال چای فال ارمنی فال ارمنی فال مکعب فال مکعب فال آرزو فال آرزو