معین الدین چشتی

معین‌ الدین چشتی، معروف به خواجه معین‌ الدین چشتی، یکی از بزرگ‌ ترین و مشهورترین صوفیان و عارفان تاریخ اسلام در هند است. او در قرن ششم هجری (دوازدهم میلادی) زندگی می‌کرد و به عنوان بنیان‌ گذار طریقت چشتیه شناخته می‌شود. این طریقت یکی از مهم‌ترین و تأثیرگذارترین طریقت‌ های صوفیانه در هند و به ویژه در منطقه آگره و دهلی بود.

زندگی‌ نامه و آثار:

زادگاه: وی در شهر سمرقند (امروزه در ازبکستان) به دنیا آمد.
سفر به هند: او در جوانی به هند سفر کرد و پس از مدتی در آگره مستقر شد.
تعالیم: تعالیم او بر اساس عشق و محبت به خدا و خدمت به انسان‌ ها بود. او به پیروانش توصیه می‌کرد که به فقرا و نیازمندان کمک کنند و از دنیا و مادیات دوری کنند.
آثار: معین‌ الدین چشتی آثار زیادی در زمینه تصوف و عرفان دارد، هرچند بسیاری از آثار او به صورت شفاهی منتقل شده‌اند.

تأثیرات:

معین‌ الدین چشتی تأثیر عمیقی بر فرهنگ و ادبیات هند گذاشت و بسیاری از شاعران و عارفان بعدی تحت تأثیر تعالیم او قرار گرفتند. طریقت چشتیه به ترویج محبت و همزیستی مسالمت‌ آمیز میان ادیان مختلف معروف است و هنوز هم در هند پیروان زیادی دارد.
او به عنوان یک شخصیت معنوی و اجتماعی شناخته می‌شود و مزار او در آگره به عنوان یک مکان زیارتی مهم برای مسلمانان و پیروان دیگر ادیان محسوب می‌شود.

تصویر معنی معین الدین چشتی

لغت نامه دهخدا

معین الدین چشتی. [ م ُ نُدْ دی ن ِ چ ِ] ( اِخ ) از خواجگان سلسله چشتیه است و سلطان شمس الدین غوری و شهاب الدین غوری از پیروان او بوده اند. اصل وی از چشت از توابع هرات است. ( از مجمعالفصحاء ج 1 ص 542 ). از عارفان بزرگ است. در اصل سیستانی و یا از قریه چشت از توابع هرات بود. مدتی در سمرقند و بخارا به تحصیل علوم پرداخت و بعدها به خدمت خواجه عثمان هارون که از بزرگترین فقهای طایفه چشتی بود رسید ومدت بیست سال در خدمت او بود و سپس به ایران و عراق و سوریه و افغانستان سفر کرد و سرانجام به هند بازگشت و به شهر اجمیر آمد و به تعلیم و ارشاد پرداخت. وی بسیار مورد احترام بود و پیروان زیادی داشت و به سال 634 یا 663 در همان شهر درگذشت و قبر او تاکنون زیارتگاه مسلمانان و غیرمسلمانان هند است.

جملاتی از کلمه معین الدین چشتی

به ادعای نورالدین مدرسی چهاردهی، پولادی و به تبع آن، نخودکی‌ها از جمله پیروان طریقت چشتیه که از جمله سلسله‌های تصوف در شبه قاره هند بوده‌اند. سلسله چشتیه منسوب به خواجه معین الدین چشتی است (چشت قریه‌ای است از قراءِ هرات). خواجه معین الدین حسن چشتی سنجری اجمیری پس از سید علی هجویری نویسنده کتاب کشف المحجوب به قاره هند رو آورد.

او در ماه آوریل ۱۹۰۳، برای بار دوم به زیارت مکه نائل شد. در سال ۱۹۰۴ به بمبئی بازگشت و بلافاصله به سمت اجمیر هند شمالی به منظور ادای احترام در آرامگاه قدیس صوفی معین الدین چشتی که از سلسله چشتیه اسلام در هند بود رهسپار آن جا شده و از اجمیر دوباره به بمبئی بازگشت سپس بی درنگ به سمت غرب به سوی پونه راهی شد.