مطاء

لغت نامه دهخدا

مطاء. [ م ِ ] ( ع اِ ) ج ِ مَطو و مِطْوْ. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از آنندراج ). و رجوع به مطو شود.
مطاء. [ م َ ] ( ع مص ) ( از «م طو» ) مطو. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به مطو شود.