معنی مستحقر | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

مستحقر. [ م ُ ت َ ق ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از مصدر استحقار. خرد و خوار شمرنده. ( آنندراج ). حقیردارنده. خواردارنده. ( اقرب الموارد ). رجوع به استحقار شود.
مستحقر. [ م ُ ت َ ق َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از مصدر استحقار. خوارداشته. خوارشده. حقیرشده. حقیر داشته شده. ( اقرب الموارد ). رجوع به استحقار شود.