گل شوره

لغت نامه دهخدا

گل شوره. [ گ ِ ل ِ رَ / رِ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) زمین شوره زار.زمینی که زراعت ندهد. نمکزار. شوره زار:
در گل شوره دانه افشانی
برنیارد مگر پشیمانی.نظامی ( هفت پیکر ص 32 ).

فرهنگ فارسی

زمین شوره زار زمینی که زراعت ندهد نمکزار. شوره زار

جمله سازی با گل شوره

در گل شوره دانه افشانی بر نیارد مگر پشیمانی