پگه خیز

لغت نامه دهخدا

پگه خیز. [ پ َ /پ ِ گ َ ] ( نف مرکب ) مخفف پگاه خیز؛ آنکه بامداد زود از خواب برخیزد. سحرخیز. بَکِرِ. بَکُرُ:
ز نخجیر و از می بپرهیز باش
بشب دیر خسب و پگه خیز باش.
اسدی ( گرشاسب نامه نسخه خطی مؤلف ص 267 ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) سحر خیز پگاه خیز

جمله سازی با پگه خیز

چنین گفت آن جوانمرد پگه خیز که پیش از صبح دم در طاعت آویز
چو مه شد سرنگون صبح پگه خیز برین میدان میناکرد خونریز
بخت ار چه خفته نیست پگه خیز تر زصبح تا تهنیت کنند مهی را به اختری