وطیح

لغت نامه دهخدا

وطیح. [ وَ ] ( اِخ ) قلعه ای است به خیبر. ( منتهی الارب ). قلعه ای است از قلعه های خیبر. ( معجم البلدان ). رجوع به فتوح البلدان بلاذری ص 31 شود.

جمله سازی با وطیح

به ترتیب قلعه‌های حصن ناعم، حصن قموص (بزرگ‌ترین قلعه)، حصن شق، حصن نطاه، حصن کتیبه، حصن وطیح و حصن سلالم یکی پس از دیگری فتح شدند.