نثاری

در غمش هر در و لعلی که دلم داشت بریخت مگر از گریه شادیش نثاری بکند

به جان نثاری بابا، ز گاهواره ی ناز نخورد شیر تو گفتی چو بچه شیر آمد

خسرو ز دور در تو درودی همی دهد چون بر درت ز دیده نثاری نمی توان

من اگر بسر بپویم ره عشق را به همت خجلم ز جان نثاری و ز رسم راه پویان

از سماعم گرچه رنگین است بزم روزگار نیست در طالع نثاری همچو رقص بسملم