متواترا

واژۀ متواتر در زبان فارسی به صورت قیدی به شکل متواتراً به کار می‌رود. این کلمه از ریشۀ عربی (و ت ر) اخذ شده و در اصطلاح به معنای پیاپی، بی‌وقفه و به دنبال هم و بدون فاصله است. در منابع معتبر لغت، از جمله ناظم‌الاطباء، این واژه با تعریف بطور متواتر و پی در پی ثبت شده است که بر استمرار و توالی بدون انقطاع دلالت دارد. این قید معمولاً برای رویدادها، اخبار یا پدیده‌هایی به کار می‌رود که به صورت زنجیره‌وار و مکرر رخ می‌دهند. کاربرد صحیح این کلمه در متون رسمی و اداری نیز رایج است و برای تأکید بر تداوم یک عمل یا حالت مورد استفاده قرار می‌گیرد. رعایت دقیق نیم‌فاصله در نوشتار، به‌ویژه در شکل قیدی آن، از ملزومات نگارش استاندارد فارسی به شمار می‌آید.