مال حلال

مال حلال به معنای دارایی‌ها و منابع مالی‌ای است که به طور قانونی و از راه‌های مجاز و صحیح به دست آمده‌اند. در فرهنگ اسلامی و بسیاری از فرهنگ‌ها، مفهوم حلال به آن دسته از چیزهایی اشاره دارد که از نظر شرعی و اخلاقی مجاز و پذیرفته شده هستند.

ویژگی‌ها

منبع قانونی: مال حلال باید از راه‌های مشروع و قانونی به دست آمده باشد. به عنوان مثال، درآمد حاصل از کار، تجارت، کشاورزی و سرمایه‌گذاری‌های مجاز به عنوان مال حلال محسوب می‌شوند.

عدم استفاده از منابع ممنوع: درآمدهایی که از فعالیت‌های غیرقانونی یا غیرشرعی مانند قمار، ربا، دزدی، یا هر نوع فعالیتی که به حقوق دیگران آسیب می‌زند، به دست آمده باشند، حرام و غیرمجاز تلقی می‌شوند.

پذیرش اخلاقی: مال حلال باید با اصول اخلاقی و انسانی سازگار باشد. به عبارتی، کسب درآمد باید به گونه‌ای باشد که به دیگران آسیب نرساند و عدالت را در نظر بگیرد.

اهمیت: در بسیاری از متون دینی، تأکید زیادی بر اهمیت کسب این نوع مال وجود دارد. افراد تشویق می‌شوند تا از راه‌های صحیح و مشروع کسب درآمد کنند و از مال حرام دوری کنند، زیرا مال حرام می‌تواند تبعات منفی روحی و اجتماعی داشته باشد.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] مال حلال (واژگان قرآنی). بخش مهمی از اخلاق اسلامی بر محور امور مالی شکل می گیرد. این بخش از یک سو، با مسائل حقوقی ارتباط دارد و از سوی دیگر، با مسایل اقتصادی، و نیز با مسایل سیاسی و بین المللی هم بی ارتباط نیست. با این همه ما در این جا فقط به ارزش اخلاقی آنها توجه می کنیم.
ارزش های اخلاقی ای که در این زمینه بررسی می شوند، به طور کلی، بر دو دسته قابل تقسیمند:یک دسته ارزش هایی هستند که زیر مجموعه ی عدالتند و در پرتو عنوان کلی عدالت می توان از آنها یاد کرد.دسته دوم ارزش هایی هستند که زیر مجموعه احسان و پرتوی از ارزش اصلی احسان هستند. بنابراین، همان طور که در بیان معیارهای کلی در ارزش هایی اجتماعی گفته شد، دو اصل کلی عدل و احسان، در این زمینه اهمیت اساسی دارند و به ویژه، در مسائل مالی می توانند تاثیر فوق العاده داشته باشند و ما در این جا هر یک از این دو دسته را جداگانه و با رعایت اختصار بررسی می کنیم.
← روابط عادلانه و غیر عادلانه
نخستین ارزش منفی، در زمینه امور مالی، تجاوز به اموال دیگران است که به صورت های مختلف، مثل سرقت و غصب، انجام می گیرد و زیر عناوینی چون: ظلم، منکر، فساد و دیگر مفاهیم عامه اخلاق اجتماعی قرار خواهد گرفت.تجاوز به اموال مردم، گاهی آشکار و با زور، عنف و ارعاب و احیانا، تهدید با سلاح انجام می گیرد و نمونه روشنش غارتگران و راهزنانی بودند که در سر گردنه ها با تهدید و ارعاب و ضرب و جرح و قتل، اموال مردم را از آنان می گرفتند. این، یکی از مصادیق و نمونه های آشکار محاربه با خدا و افساد فی الارض است که در قرآن کریم برایش حد تعیین شده است، آن جا که می فرماید:«انما جزاء الذین یحاربون الله و رسوله و یسعون فی الارض فسادا ان یقتلوا او یصلبوا او تقطع ایدیهم و ارجلهم من خلاف او ینفوا من الارض ذلک لهم خزی فی الدنیا و لهم فی الآخرة عذاب عظیم» 
مائده/سوره۵، آیه۳۳. 
قرآن کریم، دزدی و راهزنی را از نظر اخلاقی مورد بحث قرار نداده است؛ زیرا زشتی آنها روشن تر از آن است که نیاز به بیان داشته باشد، بلکه تنها به تعیین و تبیین مجازات حقوقی و حکم کیفری آنها اکتفا کرده و می فرماید:«مرد دزد و زن دزد (برای این کار زشت) دست شان را قطع کنید که این کیفر آنها از سوی خداوند است و خداوند مقتدر و حکیم است.» 
مائده/سوره۵، آیه۳۸. 

جملاتی از کلمه مال حلال

یکی گفت: سفر تجارت سفری مبارک و میمونست و حرکتی محمود و موزون، احوال دنیا بدو مرتب شود و مرد در وی مجرب و مهذب گردد صید منال ازو در شست آید و مال حلال از وی بدست.
خون حرام وی به تهور هدر دهند مال حلال وی به تقلب هبا کنند
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم