ینگجه

ینگجه. [ ی ِ گ ِ ج َ ] ( اِخ ) نام محلی کنار راه زنجان و میانج، میان سارساقلو و گناوند، در 344800گزی تهران. ( یادداشت مؤلف ).
ینگجه. [ ی ِ گ ِ ج َ ] ( اِخ )دهی است از دهستان اوریاد بخش ماه نشان شهرستان زنجان، واقع در 18000گزی شمال ماه نشان، سر راه عمومی زنجان، با 725 تن سکنه. آب آن از رودخانه قاضی کند و قزل اوزن و راه آن مالرو است و از طریق موشمپا و چپر اتومبیل می توان برد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2 ).
ینگجه. [ ی ِ گ ِ ج َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان زنجان، واقع در 24000گزی شمال باختری زنجان، کنار راه تبریز، با 1155 تن سکنه. آب آن از قنات و چشمه است و بدانجا اتومبیل می توان برد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2 ).
ینگجه. [ ی ِ گ ِ ج َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان قاقازان بخش ضیأآباد شهرستان قزوین، واقع در 15هزارگزی شمال ضیأآباد و 12هزارگزی راه عمومی، با 440 تن سکنه. آب آن از چشمه سار و راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1 ).
ینگجه. [ ی ِ گ ِ ج َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان چهاربلوک بخش سیمینه رود شهرستان همدان، واقع در 6000گزی شمال باختری همدان و 4000گزی شمال خاوری شوسه همدان به کرمانشاه، با 1047 تن سکنه. آب آن از قنات و راه آن مالرو است. در تابستان اتومبیل می توان برد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).
ینگجه. [ ی ِ گ ِ ج َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان انگوران بخش ماه نشان شهرستان زنجان، واقع در 42000گزی جنوب باختری ماه نشان، سر راه عمومی افشار به زنجان،با 649 تن سکنه. آب آن از رودخانه گلابلو و راه مالرو است. در نزدیکی این ده معدن سرب وجود دارد که سابقاً استخراج می شد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2 ).
ینگجه. [ ی ِ گ ِ ج َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان فراهان بالای بخش فرمهین شهرستان اراک، واقع در 12000گزی خاور فرمهین، با 183 تن سکنه. آب آن از قنات و راه آن مالرو است و از فرمهین اتومبیل می توان برد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2 ).
ینگجه. [ ی ِ گ ِج َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان سجاس رود بخش قیدار شهرستان زنجان، واقع در 24000گزی شمال قیدار و 5000گزی راه مالرو عمومی، با 419 تن سکنه. آب آن از چشمه و راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2 ).
ینگجه. [ ی ِ گ ِ ج َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان سرولایت بخش سرولایت شهرستان نیشابور، واقع در 18000گزی جنوب باختری چکنه بالا، با 521 تن سکنه. آب آن از قنات و راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9 ).