لغت نامه دهخدا
گران تن. [ گ ِ ت َ ] ( ص مرکب ) رجوع به گران جسم شود.
گران تن
فرهنگ فارسی
۱ - آنکه جسمی گران دارد گران تن. ۲ - وزین سنگین. ۳ - کسی که گرانیی در جسم او بر اثر بیماری پدید آمده.
جمله سازی با گران تن
💡 فرو شد در زمین کوه گران تن بسان بل به زیر پای باون
💡 ز آسیب و پیکار و زخم گران تن پر توان آمدش نا توان
