کلباسی به فارسی معادل کلمه تحول یا دگرگونی است و به تغییراتی اشاره دارد که در یک موضوع یا وضعیت خاص اتفاق می‌افتد و باعث تحول و تغییرات در آن موضوع می‌شود. این کلمه معمولاً به صورت شناخته شده و رایج در ادبیات و فلسفه به کار می‌رود. همچنین به عنوان نام خانوادگی افراد هم استفاده می شود.
کلباسی
لغت نامه دهخدا
کلباسی. [ ک َ ] ( اِخ ) محمد ابراهیم بن محمد حسن خراسانی کاخی از فحول علمای قرن سیزدهم هجری است. مؤلف ریحانة الادب، ذیل کرباسی ترجمه احوال او را آورده و مصنفات او را بشرح زیر ذکر کرده است: 1- اشارات الاصول در دو جلد بزرگ که در تهران طبع شده است. 2- الایقاظات. آن نیز در اصول است. 3- شوارع الهدایه الی شرح الکفایه. این کتاب در فقه و شرحی است بر هدایه محقق سبزواری. 4- منهاج الهدایة الی احکام الشریفه. این کتاب نیز در فقه است و در کثرت فروعات نظیر کتاب قواعد و کتاب تحریر علامه می باشد. و مؤلفات دیگر در باب تقلید میت و مناسک حج و مبطل روزه بودن شرب توتون ومسئله صحیح و اهم و حواشی و رسائل متفرق دیگر. وفات وی در 1262 هَ. ق. در اصفهان روی داد و در مسجد حکیم مدفون است. ( از ریحانة الادب ذیل کلمه کرباسی ).
کلباسی. [ ک َ ] ( اِخ ) ملامحمد مهدی پسر محمد ابراهیم پسر محمد حسن خراسانی. صاحب ریحانةالادب ترجمه او را ذیل «کرباسی » آورده و می گوید: ازاکابر وقت خود بوده و کتابی در اجتهاد و تقلید و حاشیه ای بر شرح تصریف ملا سعد تفتازانی نوشته است و بقولی بسال 1272 هَ. ق. و بقولی بسال 1292 هَ. ق. وفات یافته است. ( از ریحانة الادب ذیل کلمه «کرباسی » )
دانشنامه اسلامی
...
جملاتی از کلمه کلباسی
تاریخ فلسفه نشریه علمی این انجمن است که به مدیرمسئولی محمد خامنه‌ای و سردبیری حسین کلباسی اشتری به صورت فصلنامه چاپ می‌شود و دارای درجه علمی-پژوهشی است.
محمدرضا کلباسی به هنگام اوج‌گرفتن مخالفت روحانیت با سیاست‌های دینی رضاشاه همراه نورالله اصفهانی به قم مهاجرت کرد و با سخنرانی‌های خود توانست بر مردم نسبت به سیاست‌های رضاشاه تاثیر داشته باشد. نقش او موجب دستگیری وی شد. او مدت ۷ ماه در بازداشت بسر برد و پس از آن نیز به خراسان تبعید شد.
محمدرضا کلباسی اشتری (زادهٔ ۱۲۹۵ هجری قمری اصفهان - درگذشتهٔ چهارم شوال ۱۳۸۳ قمری، ۲۹ بهمن ۱۳۴۲ خورشیدی در مشهد)، فقیه، فیلسوف، اصولی، مفسر قرآن، متکلم، محقق علم رجال و مرجع تقلید شیعه بود.
او پس از درگذشت محمدتقی رازی، در درس میر سید حسن بیدآبادی، معروف به مدرس، حاضر شد و پیش از آغاز بیست سالگی از وی اجازه اجتهاد گرفت. او ده سال در اصفهان اقامت داشت و علاوه بر بیدآبادی از محضر محمدابراهیم کلباسی نیز استفاده کرد.
