لغت نامه دهخدا چاربید. ( اِخ ) قلعه ای است در بجنورد. از آب چشمه مشروب میشود، زراعتش آبی است. هوایش ییلاق. پانزده خانوار سکنه دارد. ( مرآت البلدان ج 1 ).
جمله سازی با چار بید مرا این نکته نقل از چار بید است علاج نسل تو جگ اسمید است به حکم چار بید آتش پرستان چو اسب جگ را کردند قربان