عبدالباقی نامی است که ریشه‌ای عربی و تاریخی دارد و به معنای بنده خداوند جاودان و بنده پروردگار پایدار است. این نام در دنیای اسلام به ویژه در میان مسلمانان محبوبیت زیادی دارد. همچنین، این نام به عنوان لقبی برای عبدالباقی تبریزی، خوشنویس معروف ایرانی در قرن یازدهم هجری به کار می‌رود. او یکی از هنرمندان بزرگ دوران شاه عباس صفوی بود که با آثار خود تأثیر عمیقی بر هنر خوشنویسی گذاشت. نام عبدالباقی به وضوح نشان‌دهنده ارتباط عمیق انسان با خداوند و اهمیت بندگی در فرهنگ اسلامی است. این نام نه تنها یک نام شخصی، بلکه نمادی از تاریخ و هنر ایران نیز به شمار می‌رود و همچنان در میان نسل‌های جدید جذابیت دارد.
عبدالباقی
لغت نامه دهخدا
عبدالباقی. [ ع َ دُل ْ ]( اِخ ) نبیره شاه نعمت اﷲ ولی بود از اشعار اوست:
تا پریشان نشود کار بسامان نشود
شرط دور است که تا این نشود آن نشود.
( از مجالس النفائس ص 1137 ).
و رجوع شود به الذریعه ج 9 ص 124.
عبدالباقی. [ ع َ دُل ْ ] ( اِخ ) معروف به شیخ الاسلام از احفاد میرسیدی رضی و اهل تویسرکان است. او را دیوانی است شامل قصائد و غزلیات در حدود 700 بیت، از اشعار او است:
ای یافته ز قدر تو هر بی بها بها
تشریف تو است بر قد هر نارسا رسا.( الذریعه ج 9 ص 123 ).
عبدالباقی. [ ع َ دُل ْ ] ( اِخ ) ابن احمد المعروف به ابن السمان. ادیب و از شعراء بود. مولد وی دمشق و ابتدا در زادگاه خود و بعد در مصر تحصیلات خود را بپایان رسانید. وی به بلاد ترک مسافرت و به دربار سلطان محمود عثمانی راه یافت و مقامی ارجمند احراز کرد از تألیفات اوست: شرح شواهد جامی و شرح اسماء الحسنی و مختصر التهذیب درمنطق و غیره. وی به سال 1055 هَ. ق. به دمشق متولدو در 1088 در قسطنطنیه درگذشت. ( از الاعلام زرکلی ).
عبدالباقی. [ ع َ دُل ْ ] ( اِخ ) ابن احمد الموصلی. تألیفاتی دارداز جمله منظومه ای در نحو. وی به سال 1093 هَ. ق. در موصل متولد و در 1137 درگذشت. ( از الاعلام زرکلی ).
عبدالباقی. [ ع َ دُل ْ ] ( اِخ ) ابن حمزة الحسین الحداد، مکنی به ابوالفضل. وی در سال 425 هَ. ق. در بغداد متولد شد و به سال 493 هَ. ق. درگذشت. او را کتابی است به نام الایضاح در فرائض. ( از الاعلام زرکلی ).
عبدالباقی. [ ع َ دُل ْ ] ( اِخ ) ابن سلیمان بن احمد العمری الفاروقی الموصلی. از شعرا و مورخان است. در سال 1204 هَ. ق. در موصل متولد شد و ابتدا ولایت زادگاه خود یافت و بعد در بغداد از کارمندان حکومتی بود و به سال 1278 هَ. ق. در بغداد درگذشت. از تألیفات اوست: التریاق الفاروقی که دیوان شعر اوست، نزهة الدهر فی تراجم فضلاء العصر، الباقیات الصالحات و غیره. ( از الاعلام زرکلی ). و رجوع به معجم المطبوعات ج 2 ص 269 شود.
فرهنگ فارسی
مواهبی ابن ابوالمواهب بن عبد الباقی الحنبلی الدمشقی از فضلائ بود و از تالیفات اوست نظم الشافیه در صرف و شرح آن ارجوزه در عروض وی بسال ۱٠۷۹ بدمشق متولد و در ۱۱۱۹ در گذشت
فرهنگ اسم ها
معنی: بنده خدای جاوید، بنده ی خدای جاوید، ( اَعلام ) عبدالباقی تبریزی خوشنویس معروف قرن هجری، ( عربی ) بنده ی جاوید ( خدایی )، ( در اعلام ) عبدالباقی تبریزی خوشنویس معروف قرن یازدهم ( هـق )، بنده پروردگار که باقی و پایدار است، نام خطاط معروف ایرانی در زمان شاه عباس صفوی
جملاتی از کلمه عبدالباقی
«عبدالله بن عبدالباقی » که فکرتش شد فضل را مربی و فرهنگ را دلیل
چو عبدالباقی آن خان فلک قدر که روی اوست چون گل زیب این باغ
