سارد در لغت به‌صورت اسم فاعلی، به‌معنای سوراخ‌کننده است. همچنین در برخی منابع، به شخصی که سخنان نیکو و سریع بیان می‌کند، اطلاق شده و در فرهنگ‌هایی مانند اقرب الموارد به‌معنای خرّاز نیز آمده است. همچنین نام شهر مشهور و باستانی است که پایتخت پادشاهی لیدیا در آسیای صغیر به‌شمار می‌رفت. این شهر در نیمهٔ قرن ششم پیش از میلاد، در دامنه‌های کوه تِمُلوس و در کنار رودخانهٔ پَکتول قرار داشت. نام سارد در کتیبه‌های داریوش بزرگ در تخت‌جمشید با صورت سیردا ثبت شده است. این شهر در دوران باستان به‌دلیل جلال، شکوه و ثروت خیره‌کننده‌اش در سراسر جهان شناخته شده بود.
بر اساس منابع تاریخی، کرزوس پسر آلیات، آخرین پادشاه لیدیا، با گسترش و آراستن پایتخت خود، سارد را به یکی از مشهورترین شهرهای دوران باستان تبدیل کرد. یونانیان به‌دلیل عظمت و ثروت فراوان این شهر، آن را سارد طلایی می‌نامیدند. همچنین به‌لطف موقعیت جغرافیایی منحصربه‌فرد خود که در مسیر ارتباطی بین تمدن‌هایی چون بابل، آشور و یونان قرار داشت، به کانونی برای تبادل علوم و فلسفه تبدیل شد.