لافونتن

لافونتن. [ ف ُ ت ِ ] ( اِخ ) ژان دو. شاعر بزرگ فرانسوی. مولد «شاتوتیری » به سال 1621 و وفات در پاریس به سال 1695 م. وی سبکی مطبوع و لطیف دارد و داستانهای او کتابی مورد استفاده همگان در ازمنه و امکنه مختلف شناخته شده است.

ژان دو نویسنده افسانه های منظوم فرانسوی ( و. شاتو تیری ۱۶۲۱ - ف. ۱۶۹۵ م. ). وی در کودکی زبان لاتین را فرا گرفت و در جوانی بتحصیل حقوق پرداخت. لافونتن چون بیشتر ایام جوانی را در کنار حیوانات جنگلها و روستاها گذرانده بود با جنگل و طبیعت آشنایی کامل داشت و این آشنایی در اغلب اشعار او مشهود است. وی غالبا بمطالعه افسانه های کهن مشغول بوده و آثار [ ویرژیل ] [ هوراس ] [ افلاطون ] و نویسندگان بزرگ قدیم را بدقت میخواند و در ضمن خود نیز گاه گاه قطعاتی میسرود. لافونتن بوسیله [ فوکه ] وزیر لویی ۱۴ بانجمن نویسندگان بزرگ زمان چون [ کرنی ] و [ مولیر ] راه یافت و این مجمع در روحیه وی اثراتی عمیق بجای گذاشت. اولین دفتر مجموعه [ فابلها ] ( حکایات تمثیلی ) وی در ۱۶۶۱ م. منتشر شد. پس از آن داستانی به نثر بنام [ عشقهای پسیئسه و کوپیدن ] نوشت و از آن ببعد مرتبا بانتشار آثار منظوم و منثور خود مشغول بود و عاقبت در سال ۱۶۹۴ م. دفتر دوازدهم از مجموعه [ فابلها ] را که آخرین دفتر این مجموعه بود منتشر ساخت. لافونتن خود را شاگرد و مرید وفادار [ ازوپ ] حکایت پرداز یونان باستان میداند. از میان ۲۴۴ قطعه فابل وی فقط ۱۷ یا ۱۸ قطعه را خود شخصا انشائ کرده است و بقیه را از آثار گذشتگان و افسانه های کهن اقتباس نموده. داستان های [ ازوپ ] [ فدر ] و افسانه های شرقی و ایرانی الهام بخش وی بودند. منتخبی از فابلهای وی بنام [ قصه های لافونتن ] بفارسی ترجمه و منتشر شده است.
شاعر بزرگ فرانسوی

💡 کریلوف ابتدا یک نمایشنامه‌نویس و روزنامه‌نگار بود تا اینکه در ۴۰ سالگی استعداد واقعی خود را کشف کرد. در حالی که بسیاری از حکایت‌های اولیه او برداشت‌های آزادانه‌ای از ازوپ و لافونتن بودند بعدها کار اصلی او خلق حکایت‌هایی شد که اغلب رگه‌ای از طنز داشتند.