لبوس

کلمه‌ی «لبوس» در زبان عربی به معنای لباس، پوشش یا جامه است و در فارسی نیز با همین معنا وارد شده است. این واژه در متون ادبی، دینی و کلاسیک بسیار به‌کار رفته و بیانگر هر نوع پوششی است که انسان بر تن می‌کند. «لبوس» می‌تواند به لباس‌های معمولی، جنگی، رسمی یا حتی پوشش‌های نمادین اشاره داشته باشد. در برخی متون، این کلمه معنایی گسترده‌تر پیدا می‌کند و به مفهوم «پوشاندن» یا «حفاظت کردن» نیز نزدیک می‌شود. از نظر ریشه، این واژه از مادّه «لَبِسَ» در عربی گرفته شده که به معنای پوشیدن است. در ادبیات فارسی، «لبوس» گاهی برای ایجاد لحن فاخر یا شاعرانه استفاده می‌شود و جایگزینی برای واژه‌هایی مانند لباس، جامه و پوشش به شمار می‌آید. همچنین در متون عرفانی، «لبوس» ممکن است به شکل مجازی به معنای پوشش معنوی، حالت روحانی یا ظاهر و باطن انسان به‌کار رود. این کلمه معمولاً بار رسمی و ادبی دارد و در زبان روزمره کمتر استفاده می‌شود.

تصویر معنی لبوس

لغت نامه دهخدا

لبوس. [ ل َ ] ( ع اِ ) لباس. ثوب. لبس. ملبس. پوشیدنی. پوشاک. جامه. هر چه درپوشند. پوشش. || زره. درع. منه قوله تعالی: و علمناه صنعة لبوس؛ ای الدّرع. ( منتهی الارب ).

فرهنگ عمید

= لبس

فرهنگ فارسی

لباس. ثوب

دانشنامه عمومی

شهر لبوس ( به آلمانی: Lebus ) در ایالت برندنبورگ در کشور آلمان واقع شده است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی لَبُوسٍ: همه ی اقسام اسلحه - زره
ریشه کلمه:
لبس (۲۳ بار)
«لَبُوس» به طوری که مرحوم «طبرسی» در «مجمع البیان» می گوید، هر گونه اسلحه دفاعی و تهاجمی مانند زره، شمشیر و نیزه را شامل می شود ولی قرائنی که در آیات قرآن است نشان می دهد: «لَبُوس» در اینجا به معنای زره می باشد که جنبه حفاظت در جنگ ها داشته است.