کلمه «زهرآگین» به معنای چیزی است که با زهر آمیخته شده یا دارای زهر باشد. در متون کهن و فرهنگ‌های لغت فارسی، این واژه برای توصیف مواد یا اشیایی به کار رفته که خاصیت سمی و خطرناک دارند. در اصل، صفت مرکبی است که ترکیبی از «زهر» و «آگین» است و بار معنایی آن اشاره به مسمومیت یا زیان‌آوری دارد.
فرهنگ‌های فارسی، از جمله معین و دهخدا، «زهرآگین» را نه تنها به معنای جسمی سمی، بلکه به شکل مجازی هم به کار برده‌اند. برای مثال در اشعار یا نوشته‌ها، ممکن است به چیزی اشاره شود که اثر منفی یا آسیب‌رسان دارد، چه به صورت مستقیم و چه به صورت استعاری. بنابراین، واژه می‌تواند بار معنایی هشداردهنده یا تهدیدآمیز داشته باشد.
«زهرآگین» علاوه بر کاربرد علمی و دارویی، در ادبیات برای توصیف رفتار، گفتار یا نوشته‌ای که آسیب‌زا و تند است نیز استفاده می‌شود. به بیان دیگر، هر چیزی که اثرش مخرب، تلخ یا آزاردهنده باشد می‌تواند زهرآگین توصیف شود. این واژه به نوعی بیانگر خطر، گزندگی و سمی بودن در ابعاد مختلف است و بار منفی قوی دارد.