رنه دکارت (1596–1650) فیلسوف، ریاضیدان و دانشمند فرانسوی بود که به‌عنوان پدر فلسفه مدرن شناخته می‌شود. او در دوره‌ای زندگی می‌کرد که تفکر علمی و فلسفی اروپا در حال تحول بود و تلاش می‌کرد روش‌های قطعی برای دستیابی به حقیقت بیابد. دکارت از شکّ منظم و تحلیل منطقی به‌عنوان ابزار اصلی شناخت استفاده می‌کرد تا از باورهای نادرست و شبه‌علمی رهایی یابد.
دکارت تأکید داشت که برای رسیدن به حقیقت، ابتدا باید همه باورها را زیر سؤال برد و تنها آنچه را که یقینی و غیرقابل تردید است پذیرفت. مشهورترین اصل او «می‌اندیشم، پس هستم» است که نشان‌دهنده اهمیت تفکر و خودآگاهی به‌عنوان پایه‌ای برای شناخت جهان است. او معتقد بود عقل انسان می‌تواند با روش علمی و ریاضی‌وار به قوانین طبیعت و حقیقت‌های مطلق دست یابد.
دکارت تأثیر عمیقی بر فلسفه، علم و ریاضیات گذاشت و نظریات او زمینه‌ساز ظهور روش علمی مدرن شد. ایده‌های او در منطق، هندسه تحلیلی و فلسفه ذهن هنوز مورد توجه پژوهشگران است و دیدگاهش درباره جدایی ذهن و ماده (دوگانگی ذهن-بدن) یکی از بحث‌برانگیزترین مفاهیم فلسفی باقی مانده است. فلسفه دکارت راهی برای تفکر نقادانه و جستجوی حقیقت به شیوه‌ای نظام‌مند ارائه می‌دهد.