دها

هر که زان فوت در دها دارد یافت درمان چو رو بدو آرد

دشمن‌ بی‌قیدی‌ و خرسندی است عاشق هوش و دها و رندی است

به اندازهٔ هر که را مایه‌ای دها و دهش را دهد پایه‌ای

تو ز شح و بخل خواهی وز دها تا ببندی پور ما را بر گدا

اگر اوست چون جم به تخت جلالت تو اندر دها آصف بر خیایی