لابدی

لغت نامه دهخدا

لابدی. [ ب ُدْ دی ] ( حامص مرکب ) لاعلاجی. ناچاری. بی چارگی. ضرورت. ناگزیری. آنچه که بالضروره باشد و از آن چاره نبود. ( غیاث ).

فرهنگ فارسی

لاعلاجی ناچاری

جمله سازی با لابدی

💡 این خموشی را غنیمت دان که گر از لابدی در سخن آیم بسی همچون تو را خامش کنم