لااحصی به معنای عدم توانایی در شمارش و احصا است. این واژه از ترکیب حرف نفی لا و صیغه متکلم وحده احصی تشکیل شده و در جمله‌ای به کار می‌رود که به ناتوانی در شمارش یا بیان صفات اشاره دارد. به عبارت دیگر، در حدیث نبوی که می‌فرماید: لا اُحصی ثناء علیک انت کما اثنیت علی نفسک، این مفهوم به خوبی نمایان است. در این حدیث، فرد گوینده بیان می‌کند که نمی‌تواند به درستی و به طور کامل صفات و ستایش‌های خداوند را شمارش کند، چرا که او به خوبی خود را توصیف کرده و صفاتش فراتر از آن است که قابل شمارش باشند. این جمله به نوعی به عظمت و کمال خداوند اشاره دارد و می‌گوید که هر چه انسان در توصیف او بگوید، باز هم ناتوان از بیان تمامی ویژگی‌های او خواهد بود. به این ترتیب، این عبارت به ما یادآوری می‌کند که صفات الهی به قدری بی‌نظیر و فراوان است که هیچ زبانی قادر به بیان کامل آن‌ها نیست.
لااحصی
لغت نامه دهخدا
که خاصان در این ره فرس رانده اند
بلا احصی از تک فرو مانده اند.سغدی.نی من کیم و ثنا کدام است
لااحصی انبیا تمام است.سعدی.
فرهنگ عمید
۲. (اسم مصدر ) عجز بنده در به جا آوردن ثنای خداوند.
فرهنگ فارسی
( جمله فعلی: صغیه متکلم وحده ) شمار تنکنم نمی شمارم. توضیح اشاره بحدیث نبوی: لااحصی ثنائ علیک انت کما اثنیت علی نفسک. ( شمار نتوانم کرد صفات را بر تو تو آنی که خود وصف کردی ذات خود را ): که خاصان درین ره فرس رانده اند به لااحصی از تک فرو مانده اند. ( سعدی. کلیات )
بمعنی شماره نکنم
جملاتی از کلمه لااحصی
طراز خاطر مدح تو چیست لااحصی که قاصر است ز کنهش تصرف شعرا
ای ز درک کنه تو عاجز عقول عاقلان اعقل عالم بوصف گفته لااحصی ازآن
غیر لااحصی چه گوید در ثنای تو حسین زان که حمد خویشتن را هم تو احصا کرده‌ای
