لغت نامه دهخدا غالیه جعد. [ ی َ / ی ِ ج َ ] ( ص مرکب ) آنکه زلف مشکین دارد: و در موضع سقاة هر خوش پسری... غالیه جعدی... کمر بر میان بسته. ( جهانگشای جوینی ).