لغت نامه دهخدا
عالی تبار. [ ت َ ] ( ص مرکب ) عالی نسب. آنکه نسب عالی دارد.
عالی تبار. [ ت َ ] ( ص مرکب ) عالی نسب. آنکه نسب عالی دارد.
کسی که نسب عالی دارد، عالی نسب، بلندنسب.
آن که دارای نسب عالی است بلند نسب.
💡 بگذار تو از مجال است پست همتان خاک قدوم مردم عالی تبار باش
💡 درگه شاه زمان سده فخر جهان صفدر عالی تبار سرور والاگهر