«بیگانگی» به معنای دوری و جدا بودن از کسی یا چیزی، یا عدم آشنایی و انس با محیط، افراد یا مفاهیم است. این واژه نشان‌دهنده‌ی احساس غربت، فاصله و عدم تعلق یا ارتباط مؤثر با دیگران یا محیط اطراف است.
در ادبیات فارسی، «بیگانگی» اغلب برای بیان تنهایی، احساس غریب بودن یا نداشتن پیوند اجتماعی و عاطفی به کار می‌رود. نویسندگان و شاعران از این واژه برای انتقال حس غربت، دلتنگی و فقدان نزدیکی با دیگران یا با ارزش‌ها و مفاهیم فرهنگی استفاده کرده‌اند.
بیگانگی می‌تواند جنبه‌ی عاطفی، اجتماعی یا فرهنگی داشته باشد. در بعد عاطفی، نشان‌دهنده‌ی احساس دوری از نزدیکان یا دوستان است؛ در بعد اجتماعی، بیانگر عدم تعلق به جامعه یا گروه است؛ و در بعد فرهنگی، به معنای عدم شناخت یا ارتباط با ارزش‌ها و هنجارهای فرهنگی دیگران است. این واژه علاوه بر کاربرد ادبی، در روان‌شناسی و جامعه‌شناسی نیز برای تحلیل احساس انزوا و نارضایتی انسانی به کار می‌رود.
