در مباحث آماری، رابطۀ مستقیمی بین حاشیۀ خطا و طول بازۀ اطمینان وجود دارد. حاشیۀ خطا که میزان عدم قطعیت برآورد یک پارامتر را نشان می‌دهد، در واقع معادل نصف طول کل بازۀ اطمینان است. به بیان ریاضی، اگر طول بازۀ اطمینان را با L نمایش دهیم، آنگاه حاشیۀ خطا (E) از رابطۀ E = L/۲ به‌دست می‌آید. این رابطه نشان می‌دهد که هرچه دقت برآورد بیشتر شود، حاشیۀ خطا کاهش یافته و در نتیجه طول بازۀ اطمینان نیز کوتاه‌تر می‌شود.
این مفهوم از آن جهت حائز اهمیت است که در طراحی مطالعات و تعیین حجم نمونه نقش کلیدی ایفا می‌کند. پژوهشگران با تعیین حاشیۀ خطای قابل قبول، می‌توانند طول بازۀ اطمینان مورد انتظار را محاسبه و براساس آن، طرح تحقیق خود را تنظیم نمایند. در واقع، کاهش حاشیۀ خطا که مستلزم افزایش حجم نمونه یا کاهش واریانس است، به صورت مستقیم منجر به ایجاد بازۀ اطمینان باریک‌تر و دقیق‌تر می‌گردد.
در نهایت، درک صحیح این رابطه برای تفسیر درست نتایج آماری ضروری است. وقتی گزارشی حاوی یک برآورد فاصله‌ای است، خواننده با دانستن این که حاشیۀ خطا نصف پهنای این فاصله است، می‌تواند درکی کمّی از میزان دقت برآورد ارائه‌شده به‌دست آورد. بنابراین، این اصل ساده اما بنیادی، پلی بین مفاهیم نظری آمار و کاربردهای عملی آن در علوم مختلف ایجاد می‌کند.