بیهوده

کلمه بیهوده به معنای بی‌فایده و فاقد ارزش است و در زبان فارسی به‌طور فراوانی به کار می‌رود. این واژه باید به‌صورت جدا و با هُجای صحیح نوشته شود و از هیچ نوع علامت خاصی مانند خط تیره یا حروف اضافی استفاده نشود. این کلمه معمولاً به‌عنوان قید به کار می‌رود، اما می‌تواند به‌عنوان صفت نیز مورد استفاده قرار گیرد. در متون ادبی و شعری، این کلمه می‌تواند به معانی عمیق‌تری اشاره کند، مانند توصیف احساسات یا اقداماتی که به نظر می‌رسد معنایی ندارند. در نوشته‌های رسمی، بهتر است از این واژه به‌طور صحیح و با توجه به سیاق متن استفاده شود و از به‌کارگیری آن در مواردی که ممکن است مفهوم را مبهم کند، خودداری گردد.