پرچین

پرچین. [ پ َ ] ( اِ مرکب ) دیوارگونه ای که از ترکه یا نَی و برگ و عَلَف بر گرد باغ و مزرعه کنند. خار و شاخ درخت که بر سر دیوارهای باغ نهند حراست آنرا. چوبهای سرتیز و خاری که بر سر دیوارها نصب کنند. حصاری باشد که از خار و خلاشه و شاخ درختان بر دور باغ و فالیز و کشت زار سازندو چوبهای سرتیز و خاری را نیز گویند که بر سر دیوارها نصب کنند. ( برهان ). وَشیع. چَپَر. خاربست. کپَر: پرچین خانه و باغ، فلغند. ( صحاح الفرس ). الخزّ؛ پرچین بر دیوار نهادن. ( تاج المصادر بیهقی )