ثنا به معنای ستایش، مدح، شکر و دعا است که در متون دینی و ادبی به کار می‌رود.
معانی لغوی:
آفرین و تمجید: این کلمه به معنای ستایش و تعریف از کسی یا چیزی است، این مفهوم در ادبیات و شعر به‌طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد.
مدح و مدیحه: در متون دینی و ادبی، ثنا به معنای مدح و ستایش خداوند یا شخصیت‌های بزرگ، مانند پیامبران و اولیاء، به کار می‌رود.
شکر و سپاس: این واژه به معنای شکرگزاری و ابراز سپاس به خاطر نعمت‌ها و لطف‌های الهی نیز به کار می‌رود.
درود و تحیت: در برخی از متون دینی، این واژه به معنای درود و تحیت به خداوند و پیامبران است.
دعا: در برخی از موارد، این کلمه به معنای دعا و درخواست از خداوند نیز به کار می‌رود.
ذکر جمیل و ذکر حسن: به معنای یادآوری خوبی‌ها و صفات نیکو نیز استفاده می‌شود.
نام دخترانه:
نام ثنا به معنای ستایش، دعا، شکر، سپاس، مدح و درود است. نام ثنا در فرهنگ‌های اسلامی به دلیل معانی مثبت و ستایش‌آمیزش مورد توجه قرار دارد و می‌تواند نمادی از صفات نیکو و دعا برای فرد باشد. این نام به دلیل سادگی و زیبایی‌اش، به‌ویژه در میان خانواده‌های مذهبی و ایرانی محبوب است.
