توفی

کلمه توفی یکی از واژه‌های عربی است که در قرآن کریم به کار رفته و به معنای جان برداشتن یا میرانیدن ترجمه شده است. این واژه از ریشه وفی نشأت می‌گیرد و به معنای کامل کردن و به پایان رساندن است. به همین دلیل، وقتی از وفا به پیمان و شرط صحبت می‌شود، به معنای ادای کامل آن است. عبارت توفیت الشیء و استوفیته به این معناست که چیزی را به طور کامل دریافت کرده‌ام و هیچ بخشی از آن باقی نمانده است. فراهیدی بیان می‌کند که به یک شیء زمانی وفی و تمّ گفته می‌شود که به نهایت کمال خود رسیده باشد، به‌طوری که در مورد وفیت اجره به معنای پرداخت کامل و تمام اجرت او به کار می‌رود. به علاو در قرآن کریم، واژه توفی به معانی متعددی به کار رفته است که در ادامه به چند نمونه از آن ها ااره شده است، به معنای دریافت کامل روح، که به جنبه روحانی انسان اشاره دارد. به معنای دریافت کامل روح، که به جنبه جسمانی انسان اشاره دارد. به معنای مرگ جسم، که به جنبه جسمانی انسان اشاره می‌کند. به معنای مرگ جسم، که به جنبه روحانی انسان اشاره دارد.