تغار ظرفی است که از جنس سفال ساخته می‌شود و برای نگهداری ماست و مایعاتی مانند دوغ و شیر استفاده می‌شود. تغارها به دلیل خاصیت عایق بودن سفال، می‌توانند دما را به خوبی حفظ کنند و به همین دلیل برای نگهداری محصولات لبنی بسیار مناسب هستند.
این ظرفها دارای دهانه‌ای وسیع و بدنه‌ای گرد هستند و در اندازه‌های مختلف تولید می‌شوند. در برخی از مناطق استفاده از تغار برای نگهداری ماست و مایعات در زندگی روزمره رایج بوده و هنوز هم کاربرد دارد.
تغار. [ ت َ ] ( اِ ) طشت گلی را گویند. ( برهان ) ( غیاث اللغات ). تشت گلین است که درآن آب کنند و غذا نیز خورند یا گندم و جو پر کنند. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). طشت گلین و سفالین و آوندی که سواران در آن خوراک اسب خود را ریزند. ( ناظم الاطباء ). تیغار. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد )
گندم را «غلور» (درشت تر از آرد) می‌کنند و بعد با شیر مخلوط کرده می‌جوشانند تا پخته شود. سپس آنرا در ظرفی بزرگ که در گویش سیستانی به آن «تغار» گویند، میریزند و روی آن را با پارچه پاکی می‌پوشانند و یک شب می‌گذارند تا قدری تخمر کند صبح آنرا تکه‌تکه بر روی پارچه ای می‌چینند و می‌گذارند تا خشک شود بعد آنرا ذخیره می‌کنند و در زمستان یا هروقت میل خانواده، شد مقداری از آن را مثل برنج دم می‌کنند و صرف می‌نمایند.
