دروغ گفتن به معنای بیان حقیقت به‌صورت نادرست یا ارائه اطلاعات غلط به دیگران است. این رفتار برخلاف صداقت و راستگویی قرار دارد و معمولاً با قصد فریب، پنهان‌کاری یا دست‌یابی به منافع شخصی همراه است. دروغ گفتن نشان‌دهنده عدم اعتمادپذیری و نقض اصول اخلاقی در ارتباطات انسانی است و تأثیر مستقیمی بر کیفیت روابط دارد.
این عمل می‌تواند در روابط فردی، خانوادگی، کاری و اجتماعی رخ دهد و ممکن است باعث کاهش اعتماد، سوءتفاهم، تخریب ارتباطات و آسیب به اعتبار فرد شود. در محیط‌های حرفه‌ای یا اجتماعی، دروغ گفتن می‌تواند منجر به از دست رفتن موقعیت، فرصت‌ها و حتی مجازات قانونی شود و به سلامت روانی و اجتماعی افراد لطمه بزند.
از منظر اخلاقی، دروغ گفتن رفتاری ناپسند و نامطلوب است که تضاد با فضایل اخلاقی مانند صداقت، وفای به عهد و احترام به دیگران دارد. اجتماع‌ها برای حفظ نظم و اعتماد متقابل، دروغ را محدود و تقبیح می‌کنند. بنابراین، پرهیز از دروغ گویی نه تنها یک فضیلت فردی محسوب می‌شود بلکه عامل کلیدی در تقویت روابط اجتماعی، اعتماد عمومی و سلامت فرهنگی جامعه است.
